- tantulus
- tantŭlus, a, um
aussi petit.
- tantulus ... ut... : tellement petit que.
- debeas existimare etiamsi, quicquid asperum alienumque natura sit, id appellari placeat malum, tantulum tamen esse, ut a virtute ita obruatur, ut nusquam appareat, Cic. Tusc. 2, 66 : tu devrais penser que même s'il plaît de considérer comme mal tout ce qui est pénible et étranger à notre nature, ce mal est si peu important qu'il est étouffé par la vertu au point de ne plus rien laisser apparaître.
- voir tantulum, tantulo.
* * *tantŭlus, a, um aussi petit. - tantulus ... ut... : tellement petit que. - debeas existimare etiamsi, quicquid asperum alienumque natura sit, id appellari placeat malum, tantulum tamen esse, ut a virtute ita obruatur, ut nusquam appareat, Cic. Tusc. 2, 66 : tu devrais penser que même s'il plaît de considérer comme mal tout ce qui est pénible et étranger à notre nature, ce mal est si peu important qu'il est étouffé par la vertu au point de ne plus rien laisser apparaître. - voir tantulum, tantulo.* * *Tantulus, penult. corr. Adiectiuum diminutiuum. Plautus, Tantuli doni causa. Pour un si petit don.\Non tantulum intermittit tempus, quin eum nominet. Plaut. Tant soit peu de temps.\Statura tantula. Caes. Si petite stature.\Vendidisset, si tantulum morae fuisset, quominus ei pecunia illa numeraretur. Cicero. Si on eust tardé tant soit peu de luy payer cest argent.\Cur tantulo vaenierint. Cic. Si petit pris, Si peu.
Dictionarium latinogallicum. 1552.